Reisverslag naar Oekraïne april 2016.
Met veel goesting zijn we vertrokken met de minibus vol geladen met goederen , de lange reis is goed verlopen en hebben het droge weer mee gehad.
Onze minibus klaar om te vertrekken richting Kalush Oekraïne
In Kalush worden we met open armen ontvangen en worden de goederen uitgeladen in een ruimte bij ons bureau .in ons bureau hebben we al de gezinnen van de financiële gezinsadoptie ontvangen , hun drie stuks goederen laten uitkiezen en mee gegeven tevens ook hun geld om voedsel te kopen , de gezinnen hebben het heel moeilijk en vertellen over hun noden , alles is 3x duurder geworden , gelukkig hebben ze zulke gulle sponsors zoals jullie , die elke maand trouw hun gezin financieel sponsoren, ze zijn dan ook heel dankbaar voor die grote hulp.er komen veel nieuwe gezinnen vragen om hulp , God zij dank , hebben we de afgelopen weken er enkele sponsors bij gekregen , maar er staan spijtig genoeg nog veel arme gezinnen op de wachtlijst . Wij werken ter plaatse samen met de sociale dienst die een onderzoek instellen of het gezin in aanmerking komt voor hulp. Voor €25 steunt u een arm gezin. De meeste gezinnen hebben een city bijbel ontvangen wat ze heel dankbaar aannemen, we gaan er nog bij laten drukken , de voorganger van de kerk en zijn vrouw gaan de volgende keer mee de mensen bezoeken .
Sponsoractie revalidatiecentrum: ze hebben al nieuwe ramen geplaatst , de rest volgt nog.
Kerk Kalush Blahodath : De renovatie van de sportzaal en de lokalen zijn volop bezig en de werken schieten goed op ,het installeren van de nieuwe ramen , de bezetting van de muren met gyproc platen , het muzieklokaal met isolatie voorzien zodat het geluidsvriendelijk is voor de andere activiteiten , overal centrale verwarming , nieuwe deuren . de nieuwe vloeren zijn ze aan het leggen.
Renovatie van het revalidatiecentrum
Door het project Brood krijgen er elke schooldag 250 kinderen een warme maaltijd op school, verdeeld over 11 scholen . zoals elk jaar de gewoonte is zijn wij nu ook al de 11 scholen gaan bezoeken en hebben we van elk kind, van Project Brood, een nieuwe foto gemaakt wat een hele klus is , niet alleen de foto trekken maar ook de naam en de kleding die ze aan hebben noteren zodat we weten welk kind bij de foto hoort zodat we elke sponsor een nieuwe foto van hun sponsor kind kunnen geven , die ze binnenkort ontvangen, niet elk kind heeft al een sponsor , dus sponsors zijn nog steeds welkom , voor 10 euro per maand voed u een kind. We zijn ook met 4 kinderen nieuwe kleding gaan kopen wat door hun sponsor gezin betaald is , een van de kinderen was een klein meisje , toen ze haar kleertjes paste wou ze die niet meer uittrekken , ze waren allen heel tevreden en dankbaar , dank u wel sponsors.
Wij hebben een voetbalclub van, 19 jongens tussen de 8 en 12 jaar gesponsord, door elk een trainingspak en een leren voetbal te geven. Ze waren ontzettend blij en konden niet geloven dat dat voor hun persoonlijk was, de ballen blijven wel op de training. Zij gaan tornooien spelen en konden geen uniform betalen waardoor zij zich telkens schaamden, nu kunnen ze fier zijn en vallen ze niet meer uit de boot. De trainer vangt deze jongens na schooltijd op zodat ze niet nodeloos op straat lopen en zich vervelen, nu kunnen ze gelukkig naar hartenlust voetballen.
Onze fiere ISKRA-jongens in hun nieuwe uitrusting.
Wij hebben, God zij dank, samen met jullie weer heel veel mensen zeer blij gemaakt.
Nogmaals van hartelijke dank aan alle sponsoren!!!
Op de terugreis stonden we ’s morgens om 6h30 al aan de Oekraïense grens aan te schuiven en hebben er 10 uren moeten wachten, om daarna om 16h30 , amper 100 meter verder, aan de Poolse grens te gaan wachten , daar was een grote strenge controle. Onze nieuwe paspoorten werden nauwkeurig onderzocht en ze stelden ons verschillende vragen wat nog eens 45 minuten in beslag nam. En of dat nog niet genoeg was moesten wij een grote hal inrijden waar we alle bagage moesten uitladen, zodat deze zeer grondig onderzocht kon worden. Ook de auto werd in alle hoekjes en spleetjes gecontroleerd. Na nog een dik uur wachten, konden we eindelijk vertrekken en zijn we 30 uren later goed aangekomen thuis. Waarom dit alles moest gebeuren weten we niet, maar we hebben wel weer een goede les gehad in het uitoefenen van geduld, geduld en nog eens geduld.
Onze volgende reis is gepland in augustus 2016
Wij kijken er al naar uit om weer te vertrekken.
Nog een gezegende dag Mario en Irene.